1893 yılında urugay’ın montevideo ÅŸehrinde doÄŸan porte, futbol kariyerine colon’da baÅŸlayıp kısa sürede gösterdiÄŸi performansla libertad takımına transfer olmayı baÅŸardı.

daha sonra porte, çocukken hayalini kurduÄŸu takıma yani montevideo ÅŸehrinin en büyük takımına nacionel’e transfer oldu.

ilk baÅŸlarda nacional’de defans oyuncusu olarak görev alan porte, ilerleyen maçlarda orta sahanın merkezinde de görev almaya baÅŸladı. porte, çok geçmeden takımının lideri olmayı baÅŸardı ve bir çok kupa kazanan national takımının baÅŸarılarla dolu döneminde yükselen yıldız oldu.

porte, bu performansı milli takımada taşıdı ve 1916 yılında arjanti’nin ev sahipliÄŸi yaptığı copa america’yı da kazanarak urugay milli takımı ile ÅŸampiyonluk yaÅŸadı.

1918 yılında nacional takımı kadroda ciddi deÄŸiÅŸiklikler yaptı ve takımı gençleÅŸtirme kararı aldı. bu dönemde porte orta sahadaki yerini alfredo zibechi’ye kaptırdı ve 1916 – 1918 yılına kadar national’da çok kötü bir performans sergiledi. bu kötü performansıyla porte, taraftarların ciddi protestolarına maruz kaldı. her maç ıslıklanan ve taraftarların hedefi haline gelen porte’nin psikolojisi bozulmuÅŸtu.

nacional takımının geleneklerine göre, her galibiyetin ardından futbolcular kulüp binasında buluşur ve eğlence düzenlenirdi.

yine böyle bir galibiyetin ardından kulüp binasında toplanan tüm futbolcular porte hariç eÄŸlenmeye devam ediyordu. porte ise o sırada en yakın arkadaşı charley’in yanına gidip ona veda etmiÅŸ ve tüm futbolcuların kulüp binasından ayrılmasından sonra tek başına kalmıştı.

kulüp binasında tek başına kalan porte bir elinde silah diğer elinde ise iki tane mektupla son bir defa central park stadyumu’nun çimlerine ayak bastı ve santraya doğru yürüdü. santra noktasına geldiğinde ise porte silahı kalbine götürdü ve ateş etti. porte aşık olduğu takıma işte böyle veda etti.

sabah olduğunda stadyum görevlisi santrada yerde yatan birini gördü ve bu adamın uyuduğunu düşünerek santra noktasına doğru yürüdü. santra noktasına geldiğinde yerde nacional efsanesi abdon porte, bir elinde silah, diğer elinde iki mektupla ölü bir şekilde yattığını gördü.

ilk mektubunda çok sevdiÄŸi kulübüne şöyle veda ediyordu: “bu veda benim için zor ama yapmak zorundayım. artık yük olduÄŸumu hissettiÄŸim bu kulübe veda ediyorum. ailem ve tek aÅŸkım nacional kulübü bundan sonra size emanet.”

ikinci mektupta ise porte ailesine böyle veda etti: “ailem sizleri çok seviyorum, en az nacional formam kadar çok seviyorum. biricik sevgilim seni daima sevdim ve asla unutmayacağım.” diyerek sözlerine son veriyordu.

yaÅŸanan bu dramatik olaydan sonra grand parque central stadı’nın kale arkası tribünün ismi “porte tribünü” oldu.